
layout by Neyde Lantyer on photo by the internet
AMSTERDAM - THE NETHERLANDS
August Willemsen 30 de novembro de 2007
...ele também já foi brasileiro, moreno como vocês... ...ook hij hij was eens Brazilaan, even bruin als jullie... (Carlos Drummond de Andrade)
Met veel verdriet hoorden we dat Auguust Willemsen, begenadigd vertaler van van de Braziliaanse en Portugese literatuur,ons ontviel.Guus was een bijzondere man. In de 70-er jaren, na het lezen van, Os Sertões van Euclides da Cunha, (later door hem vertaald als "De binnenlanden" Meulenhof 2001)werd hij verliefd op Brazilië en de Portugese taal. Een man van vele talenten, die het conservatorium doorliep, maar uiteindelijk koos voor een studie Portugees, een taal die in die tijd als hoogst exotisch werd beschouwd. Hij doceerde de taal en de literatuur aan de Universiteit van Amsterdam, schreef een proefschrift over Graciliano Ramos, vertaalde een aantal van onze grote klassieken: Graciliano Ramos, Machado de Assis, Guimarães Rosa, Antonio Torres, Manoel Bandeira, João Cabral de Melo Neto, Carlos Drummond de Andrade. Met het verschijnen van zijn “Braziliaanse brieven” en met de vertalingen van de Portugese dichter Fernando Pessoa kwam de faam. Als men hem vroeg naar het geheim van een goede vertaling, zei hij: "Het is heel eenvoudig: een kwestie van trouw aan de auteur, van het lezen tussen de regels door, met de ogen en het hart wijd open." Hij schreef over Braziliaans voetbal, over zijn leven, zijn liefdes, zijn zwakheden, zijn genoegens en ongenoegens. Niet van het voor de hand liggende hield hij; hij hield vande Bijlmermeer, niet het sjieke zuiden van Rio de Janeiro. "wat zoekt een mens in Ipanema, of in Copacabana" , vroeg hij. "Het strand is overal en altijd één en hetzelfde ding: water, zand, cafés en zich exibitionerende vrouwen en mannen. Het is in iedere hoek van de wereld hetzelfde." Hij hield van het centrum van Rio deJaneiro, van Catete, Lapa, ver voordat dit de hippe, trendy zone werd die het vandaag is. Hij verafschuwde tourisme en touristen; gemeenplaatsen. In Brazilië, lunchte en dineerde hij met leden van de Letterkundige Academie van Brazilië, maar net zo goed begaf hij zich onder gewonen mensen, het volk.Bij twee gelegenheden, in januari 2006 en in april 2007, eerde hij de Stichting A Hora do Brasil, met zijn aanwezigheid. Bij de eerste gelegenheid sprak hij over de fijne kneepjes van het vertalersvak bij de vertaling van Guimarães Rosa. De tweede keer, de hommage aan zijn persoon, ter gelegenheid van zijn zeventigste verjaardag - met bijdragen van Ruud Kousbroek, Jan Brokken, Roel Janssen- emotioneerde hem zeer. Ontroerd stond hij op en bedankte allen, daarna ging hij weer zitten en verhaalde op een briljante wijze over Carlos Drummond de Andrade. Guus heeft de Braziliaanse literatuur in Nederland ontgonnen en zette het voor Nederland op de kaart. Hij was een pionier. Zijn verlaten van het speelveld, op de leeftijd van 71 jaar, is voor ons allemaal, Portugeestaligen en Nederlanders, een groot verlies.
Júlia Abreu de Souza - A Hora do Brasil Foundation
_________________________________________________ 30 de novembro de 2007 August Willemsen ...eu também já fui brasileiro, moreno como vocês (Carlos Drummond de Andade) Júlia Abreu de Souza |
Trio Madeira arrebata a Bimhuis Ronaldo do Bandolim (bandolim), Zé Paulo Becker (violão) e Marcello Gonçalves (violão de sete cordas) arrancaram aplausos entusiasmados dos mais de 300 espectadores que lotaram a Bimhuis no sábado, 15 de setembro. Os três virtuosos que compõem o Trio Madeira Brasil encheram os ouvidos presentes com o mais fino choro do Rio de Janeiro e mostraram o porquê de serem considerados o melhor grupo de chorinho da atualidade, apesar de manterem carreiras independentes e tocarem também com outros grupos. O trio aparece no premiado documentário sobre a história do choro “Brasileirinho”*, vem sendo sucesso de crítica desde que lançou sem primeiro CD em 1998 e recebendo indicações ou vencendo prêmios organizados pela mídia especializada. Choro é o ritmo mais antigo do Brasil (data de 1870) e mistura melodias européias, ritmos africanos e de melancólicas canções indígenas. É considerado o “irmão mais velho” de ritmos mais famosos associados ao Brasil, como Samba e Bossa Nova e fonte de inspiração onde esses se acostumaram a beber. O choro é considerado a mais genuína música brasileira e vem resgatando sua popularidade neste início de milênio em diversas rodas Brasil afora mas principalmente em seu berço, o Rio de Janeiro. O show aconteceu num clima descontraído assim como o humor dos músicos, com destaque para a dança a la Pixinguinha de Ronaldo do Bandolim, um dos pontos altos da apresentação. Depois de receberem os cumprimentos no camarim, eles foram conversar com o público e aproveitar a festa na Bimhuis, ao som do DJ Paulão do Olelê, sem terem sequer descansado da viagem. Simpatia pura. O público reagiu à altura e a comemoração varou madrugada adentro. O evento repercutiu também na mídia holandesa: Het Parool e Volkskrant criticaram positivamente. O Brazilian Summer Sessions é produzido pela Fundação A hora do Brasil em parceria com a Bimhuis. * Um filme de Mika Kaurismäki ©2005 Suíça - Finlândia- Brasil, 90 minutos, 35mn
Posted by Neyde Lantyer at 2:43 PM 0 comments
Wednesday, September 19, 2007